ย้อนกลับไปเมื่อ 21 ปีที่แล้ว วันที่ 25 กันยายน ปี 2001 เป็นวันที่แฟนบาสเกตบอลคงจะรู้สึกตื่นเต้นและแปลกใจไม่น้อย เมื่อ ไมเคิล จอร์แดน ผู้เล่นระดับตำนานของทีมชิคาโก้ บูลส์ ซึ่งในเวลานั้นทำหน้าที่เป็นประธานฝ่ายปฏิบัติการบาสเกตบอลให้กับทีม วอชิงตัน วิซาร์ดส์ ประกาศลาออกจากตำแหน่งเพื่อเข้าร่วมการเป็นผู้เล่นของทีมชุดนั้น

การกลับมาสู่สนามรอบที่ 2 ของนักบาสที่เก่งที่สุดตลอดกาล

“ผมกลับมาอีกครั้งในฐานะผู้เล่นในเกมที่ผมรัก เพราะในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา ในฐานะสมาชิกผู้บริหารคนหนึ่งของทีมวอชิงตัน วิซาร์ดส์ ผมได้สนุกกับการทำงานกับผู้เล่นและมีการแบ่งปันประสบการณ์ของตัวเองในฐานะผู้เล่น” เอ็มเจ กล่าว “ผมรู้สึกว่าไม่มีวิธีใดที่จะดีไปกว่านี้ นั่นคือการสอนผู้เล่นดาวรุ่งของทีมด้วยการอยู่ในสนามร่วมกับพวกเขา ไม่ใช่แค่ในทางปฏิบัติ แต่เป็นในเกม NBA จริงๆ ผมก็มุ่งมั่นอย่างแน่วแน่ถึงอนาคตและการแข่งขันที่ท้าทาย ซึ่งกำลังรอผมอยู่”

“ผู้รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษกับทีม วอชิงตัน วิซาร์ดส์ และผมเชื่อว่าเรามีรากฐานในการสร้างทีมเพื่อก้าวเข้าสู่เกมรอบเพลย์ออฟ โอกาสในการสอนกลุ่มผู้เล่นดาวรุ่งของเราและช่วยยกระดับการเล่นของพวกเขาให้สูงขึ้น และเพื่อเป็นการขอบคุณแฟนๆที่ให้การสนับสนุนทีมเป็นอย่างดีตลอดมา นั่นคือสิ่งที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจครั้งนี้ของผมเป็นอย่างมาก”

แม้ว่าการกลับมาของ จอร์แดน จะสร้างความฮือฮาให้กับวงการเอ็นบีเอในปีนั้นอย่างมาก ไม่ใช่เฉพาะสำหรับแฟนวิซาร์ดส์ หรือแฟนทีมอื่นๆ แต่ยังรวมถึงผู้เล่นทั่วลีกด้วย เพราะหลายคนมีโอกาสจะได้ต่อสู้กับไอดอลของพวกเขาบนสนามแข่งขัน

แต่ผลงานของวิซาร์ดส์ไม่ดีเท่าไหร่ พวกเขาชนะเพียงซีซั่นละ  37 เกม ในปี 2001-2002 และ 2002-2003 ทำให้การประกาศหวนคืนสนามครั้งที่ 2 ในชีวิตของ จอร์แดน ดูเป็นเหมือนการเอาชื่อมาทิ้งและไม่เป็นที่จดจำมากนัก ไม่เหมือนกับสมัยที่เขาย้อนกลับมาร่วมงานที่ ชิคาโก้ บูลส์ แล้วสามารถคว้าแชมป์สมัยที่ 4 5 และ 6 ได้สำเร็จ

มาตรฐานเก่ากลายเป็นข้อกังขาในวันที่บินได้ไม่สูงเท่าเดิม

เมื่อ แอร์ จอร์แดน ไม่สามารถบินได้สูงเท่าเดิม เนื่องจากปัญหาอายุและอาการบาดเจ็บซึ่งส่งผลต่อประสิทธิภาพในการเล่นของเขา แม้กระทั่งสารดคี “The Last Dance” ของอีเอสพีเอ็น ก็ไม่ได้พูดถึงความล้มเหลวของ เอ็มเจ ในทีม วอชิงตัน วิซาร์ดส์ และสำหรับการถกเถียงเรื่องความเป็นที่สุดแห่งวงการ (GOAT) เกิดขึ้น ชีวิต 2 ฤดูกาลกับทีมพ่อมด มักจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ถูกหยิบยกมาเกี่ยวข้องจนราวกับว่า ช่วเวลาเหล่านั้นไม่เคยเกิดขึ้น

อย่างไรก็ตามหากพิจารณากันด้วยตัวแปรทั้งอายุ และ องค์ประกอบของทีม การลงเล่นที่วิซาร์ดส์ ก็ไม่ใช่ผลงานที่เลวร้ายโดยสิ้นเชิง เพราะซีซั่นแรกกับวิซาร์ดส์ จอร์แดน ทำเฉลีย 22.9 แต้ม สูงสุดเป็นอันดับ 10 ของเอ็นบีเอ พร้อมกับทำ 5.5 รีบาวด์ และ 5.2 แอสซิสต์ รวมถึงมีอีก 1.4 สตีล อีกด้วย 

แต่วิซาร์ดส์ ชุดนั้นไม่มีใครเป็นผู้เล่นที่โดดเด่นเลย นอกจาก ริชาร์ด แฮมิลตัน ถ้าคุณลองพลิกไปดูรายชื่อทีมชุดนั้นคงจะตกใจว่าพวกเขาชนะถึง 37 เกมได้ก็ถือว่ามหัศจรรย์มากแล้ว โดยผู้เล่นตัวจริงที่สลับหน้ากันลงมาออกสตาร์ทนอกเหนือจาก เอ็มเจ และ ริป คือ คริส วิตนี่ย์, ครีสเตียน เลทท์เนอร์, ยาฮิตี้ ไวท์ และ ป็อบอาย โจนส์ ขณะที่ ควาเม่ บราวน์ ตัวดราฟท์ความหวังกลับทำผลงานได้น่าผิดหวังระดับเดียวกับอันดราฟท์ที่เขาถูกเลือก

ความยอดเยี่ยมของนักบาสในวัยย่างเข้า 40 ปี

แม้จะมีอาการบาดเจ็บหัวเข่ารบกวนตลอดทั้งฤดูกาล แต่จอร์แดน ยังสามารถลงแข่งขันกับผู้เล่นหนุ่มๆในลีกหลายคนได้อย่างน่าประทับใจ หนึ่งในนั้นคือเกมระเบิด 51 แต้ม ใส่ ชาร์ล็อต ฮอร์เน็ตส์ เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2001 ทำให้ จอร์แดน กลายเป็นผู้เล่ยที่อายุมากที่สุดซึ่งทำระดับ 50 แต้ม ในเกมเดียวสำเร็จ (จามาล ครอว์ฟอร์ด ทุบสถิติดังกล่าวในเวลาต่อมาเมื่อปี 2019)

ฤดูกาล 2002-2003 ไมเคิล จอร์แดน ในวัย 39 ปี ลงเล่นครบ 82 เกม โดยสตาร์ทเป็นตัวจริงมากถึง 67 เกม และทำเฉลี่ยในฤดูกาลนั้น 20 แต้ม เป็นรองเพียงแค่ เจอร์รี่ สแต๊กเฮ้าส์ ที่ทำเฉลี่ย 21.5 แต้มต่อเกม แต่คุณต้องไม่ลืมว่าเวลานั้น สแต๊กเฮ้าส์ อายุ 28 ปี กำลังอยู่ในช่วงพีคของอาชีพ 

ในฐานะผู้เล่นอาวุโสของทีม วิซาร์ดส์ จอร์แดนสามารถทำระดับ 40 คะแนน ได้มากถึง 8 เกม ซึ่งเกิดจากการชู้ตด้วยความแม่นยำระดับ 50% ถ้าเทียบกับผู้เล่นปัจจุบัน คาวาย เลียวนาร์ด ยังทำระดับ 40 แต้มได้เพียง 5 ครั้ง ตลอดอาชีพที่เขาลงเล่น

แม้สิ่งที่จอร์แดนทำกับวิซาร์ดส์ จะไม่ประสบความสำเร็จหรือใกล้เคียงกับสิ่งที่เขาได้สัมผัสกับ บูลส์ แต่อิมแพคของเขาต่อทีมก็มีให้เห็นเป็นรูปธรรม เพราะก่อนที่เขาจะลงเล่นกับทีม พวกเขามีสถิติเพียงแค่ ชนะ 19 แพ้ 63 เกม และหลังจากที่ จอร์แดน อำลาสนามเป็นหนที่ 2 ในอาชีพ ทีมวิซาร์ดส์มีสถิติ ชนะ 25 แพ้ 57 เกม ในปี 2003-2004

การเต้นรำที่สวยงามครั้งสุดท้ายของ ไมเคิล จอร์แดน อาจเกิดขึ้นในปี 1998 กับ ชิคาร์โก บูลส์ อย่างไรก็ตาม 2 ปีกับ วอชิงตัน วิซาร์ดส์ เขาก็โชว์การเต้นรำที่งดงามไม่แพ้กัน ในฐานะผู้เล่นวัยเกือบจะ 40 ปี