กติกาฟาวล์เทคนิค หรือ เทคนิคเคิลฟาวล์ ถือเป็นกฎที่ขึ้นชื่อของการแข่งขันกีฬาบาสเกตบอล ซึ่งช่วยควบคุมให้การแข่งขันดำเนินไปตามกติกาและมารยาทเกมกีฬาที่ดี และใช้ลดความรุนแรง หรือ โอกาสเกิดเหตุการณ์บานปลายในเกม ซึ่งช่วยให้การแข่งขันนั้นมีมาตรฐานและคุณภาพมากขึ้น
อ่านเรื่อง ทำความเข้าใจ NBA Leauge Pass ช่องทางสำหรับรับชมบาสเกตบอลเอ็นบีเอ คลิก
เทคนิคเคิลฟาวล์ คืออะไร ?
เป้าหมายของ เทคนิคเคิลฟาวล์ คือการหยุดเกมเพื่อป้องกันการแสดงออกถึงความไม่เป็นนักกีฬา ไม่มีน้ำใจนักกีฬา การละเมิดหรือแสดงกริยาที่ไม่เคารพต่อการตัดสินใจของผู้ตัดสิน หรือ บางครั้งก็เป็นจังหวะระหว่างผู้เล่นกับผู้เล่น ผู้เล่นกับกองเชียร์ ผู้เล่นกับทีมงานสต๊าฟโค้ช ว่าง่าย ๆ คือ บุคคลที่อยู่ในสนามแข่งขันเกือบทั้งหมด (แม้กระทั่งผู้เล่นตัวสำรองก็โดนได้ด้วย)
การกระทำที่นำมาสู่การโดนเป้าฟาวล์เทคนิคมีหลายรูปแบบมาก แต่ที่เรามักจะเห็นกันบ่อยสุดในลีกเอ็นบีเอคือ การใช้ถ้อยคำหยาบคายใส่กัน การเยาะเย้ย หรือ การโต้เถียงที่รุนแรงเกิดกว่าเหตุกับกรรมการ ส่วนอื่น ๆ ที่พอเห็นบ้างเช่น การพยายามพุ่งล้ม หรือ Flopping, การห้อยโหนห่วงหลังจากดั๊งค์ที่นานเกินไปโดยไม่เกี่ยวข้องกับการป้องกันอาการบาดเจ็บ (ถ้าไม่มีผู้เล่นอยู่ในพื้นที่ก็ควรปล่อยห่วงทันที) หรือ การเตะลูกบาส หรือ เขวี้ยง อย่างรุนแรงใส่บุคคลอื่น เป็นต้น
บทลงโทษเทคนิคเคิลฟาวล์ในเอ็นบีเอ
การลงโทษจะเป็นการหยุดเกมการแข่งขัน และให้ทีมฝ่ายตรงข้ามได้ชู้ตลูกโทษฟรี 1 ครั้ง สำหรับการแข่งขันเอ็นบีเอ การฟาวล์ลักษณะนี้จะไม่นับรวมในโควตาการฟาวล์บุคคล (6 ครั้ง) ซึ่งจะต่างจากกฏของ FIBA ที่จะเอาไปรวมกับโควตาการฟาวล์ 5 ครั้งด้วย
โควตาเฉพาะสำหรับฟาวล์เทคนิค คือ 2 ครั้ง ถ้าครบกำหนดก็เตรียมตัวไปอาบน้ำได้เลย และ สำหรับผู้เล่นที่ฟิวขาดง่าย ก็มีสิทธิโดน 2 ครั้งติดต่อกันได้ เช่น ไปพูดเย้ยหยันใส่คู่แข่งแล้วถูกผู้ตัดสินเป่าฟาวล์ และได้แสดงอาการไม่พอใจ และโต้เถียงกรรมการในจังหวะต่อเนื่องนั้นอย่างรุนแรง ก็สามารถโดน 2 ครั้งจากเรื่องเดียวกันนี้ได้ทันที
หลังจบเกมการแข่งขันอาจมีการสั่งปรับเงินเพิ่มเติมขึ้นอยู่กับกรณีด้วย
ใครคือผู้เล่น NBA ที่โดนฟาวล์เทคนิค บ่อยครั้งที่สุด
แม้ว่าผู้เล่นอย่าง เดรมอนด์ กรีน จะดูเป็นจอมขี้บ่น และ พูดมากระหว่างเกมอยู่บ่อยครั้ง แต่เขายังห่างไกลกับตำแหน่งราชาฟาวล์เทคนิคอย่างมาก และนี่คือรายชื่อผู้เล่นที่เสียเทคนิคเคิล ฟาวล์ บ่อยที่สุด
คาร์ล มาโลน : ลงเล่น 19 ฤดูกาล เสีย 332 ครั้ง
ชาร์ลส์ บาร์คลี่ย์ : ลงเล่น 16 ฤดูกาล เสีย 329 ครั้ง
ราชีด วอลเลซ์ : ลงเล่น 16 ฤดูกาล เสีย 317 ครั้ง
แกรี่ เพย์ตัน : ลงเล่น 17 ฤดูกาล เสีย 250 ครั้ง
เดนนิส ร็อดแมน : ลงเล่น 14 ฤดูกาล เสีย 212 ครั้ง
สำหรับ ราชีด วอลเลซ ที่แม้จะอยู่ในอันดับ 3 แต่เขาเคยสร้างสถิติเสียเทคนิคเคิล ฟาวล์ ในฤดูกาลเดียวมากที่สุดที่ 41 ครั้ง ในปี 2001-2002 และ ยังโดนไล่ออกจากการทำครบโควตามากที่สุดที่ 29 หนอีกด้วย
กฏไว้คุมผู้เล่นหรือใช้เพื่อกดผู้เล่น
นี่คือกฏที่เอาไว้ควบคุมการแข่งชันให้ดำเนินไปได้ด้วยดี แต่ก็มีบางเหตุการณ์ที่ผู้ตัดสินกลับไม่สามารถควบคุมอารมณ์หรือความรู้สึกของตนเองได้ อย่างกรณีของ โจ ครอวฟอร์ด เมื่อปี 2007 ที่แจก 2 เทคนิคเคิลฟาวล์ให้กับ ทิม ดันแคน ซึ่งถือเป็นผู้เล่นซึ่งแสดงออกทางสีหน้าน้อยสุดคนหนึ่งในลีก (หรืออาจจะของโลก)
เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นในเกมที่ สเปอร์ส บุกไปเยือน แมฟเวอริกส์ และ ในช่วงควอเตอร์ที่ 3 ซึ่ง ดันแคน พักเหนื่อยอยู่ที่ม้านั่งสำรองโดนเป่าฟาลว์เทคนิค จากจังหวะที่เขามีคำพูดที่ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินของ ครอว์ฟอร์ด จังหวะแรกไม่เท่าไหร่ แต่ที่ทำให้คนทั้งสนามงงคือการเป้าครั้งที่สอง
ไม่ถึง 1 นาทีต่อจากการแจกฟาวล์เทคนิคครั้งแรก เกมในสนามมีจังหวะบล็อกกิ้งฟาวล์เกิดขึ้น และ ดันแคน หัวเราะอยู่ข้างสนาม ซึ่ง คราวฟอร์ด ไม่รอช้าเป่าฟาวล์เทคนิคหนที่สองใส่ดันแคน ทำเอาเซ็นเตอร์ตัวเก่งของสเปอร์สหน้าเหวอไปเหมือนกัน ก่อนจะต้องออกจากสนามไป
เอาตามหลักเลย ดันแคน ไม่ได้แสดงออกอะไรที่เลวร้ายหรือเป็นการดูหมิ่น เขาแค่หัวเราะในลักษณะที่ว่า อะไรกัน จังหวะแบบนี้เพื่อนร่วมทีมของเขาถูกเป่าฟาวล์อีกแล้วหรอ ? … แต่คนที่บ้าจี้ และดูอาฆาตเป็นพิเศษจนใช้อำนาจไปในทางที่ผิดคือ โจ ครอวฟอร์ด
นกหวีดสีเทา
ท้ายที่สุด จังหวะการตัดสินที่เอนเอียงนี้ได้ถูกลีกนำมาพิจารณาอย่างละเอียด และกลายเป็นว่า ครอวฟอร์ด ถูกสั่งระงับการลงทำหน้าที่แบบไม่มีกำหนด และกลายเป็นเหตุการณ์ฉาวที่สะท้อนว่า ผู้ตัดสินใช้อำนาจที่มีในมืออย่างไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก
หน้าที่ของเทคนิคเคิลฟาวล์ คือการช่วยสร้างวินัยและมาตรฐานของเกมการแข่งขันกีฬาให้ดียิ่งขึ้น ซึ่งส่วนมากเป็นการตัดสินกับจังหวะที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์และความรู้สึก แต่ถ้าหากผู้ตัดสินใช้มันผิดวิธี อำนาจที่ช่วยปกป้องสังคมบนคอร์ตบาส อาจกลายเป็นอำนาจที่ใช้เล่นงานในสิ่งที่พวกเขาไม่พอใจแทน
จริยธรรมในการทำหน้าที่คือเรื่องสำคัญอย่างมาก ไม่เช่นนั้น นกหวีด ก็คงไม่มีความหมายอีกต่อไป หากใช้เพื่อสนองความต้องการของตนเอง
