แม้ว่า สเต๊ฟเฟ่น เคอร์รี่ กำลังจะอายุ 35 ปี ในฤดูกาลที่จะมาถึง แต่ความก้าวทางหน้าวิทยาศาสตร์การกีฬาทำให้นักกีฬามีสภาพร่างกายที่ดีขึ้น อย่างเช่น ทอม เบรดี้ ในวงการอเมริกันฟุตบอล เอ็นเอฟแอล หรือ จัสติน เวอร์ลันเดอร์ ในเมเจอร์ลีกเบสบอล รวมถึง เลบรอน เจมส์ สตาร์ร่วมทีมเอ็นบีเอ ที่ยังสามารถยืนหยัดความเป็นสุดยอดผู้เล่นได้ แม้จะเลยวัยที่น่าจะพีคสุดของอาชีพมาสักระยะหนึ่งแล้ว
แม้ เคอร์รี่ จะมีปัญหาอาการบาดเจ็บข้อเท้าในระยะหลัง แต่เพราะวิวัฒนาการของวงการแพทย์ โปรแกรมการสร้างความแข็งแกร่งและการปรับสภาพร่างกาย รวมถึงทัศนคติในการทำงานอย่างหนัก ทำให้ เคอร์รี่ ยังรักษามาตรฐานการเป็นหนึ่งในดาวเด่นของลีกไว้ได้ โดยเขาลงเล่นอย่างน้อย 60 เกมต่อฤดูกาล มาจาก 9 ใน 10 ซีซั่นที่ผ่านมา ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงวิธีดูแลสภาพร่างกายที่มีคุณภาพอย่างมาก
มุมมองของ เคอร์ กับ อายุที่เพิ่มมากขึ้นของ เคอร์รี่
เมื่อถามสตีฟ เคอร์ เกี่ยวกับอายุที่ผ่านเลยของการ์ดตัวเก่ง เคอร์ กลับเชื่อว่า เคอร์รี่ จะยังมีช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมไปอีกนานหลายปี และเชื่อว่าจะเห็นสตาร์รายนี้ลงเล่นไปจนอายุเลยหลักเลข 4 ไปด้วยซ้ำ
“ผมคิดว่าสำหรับผู้เล่นแบบสเต๊ฟ คุณต้องคำนึงถึงปัจจัยอื่นนอกเหนือจากเรื่องอายุด้วย คุณไม่สามารถมองแค่เรื่องอายุแล้วตัดสินอะไรได้ เช่นการที่ว่าเขาเหลือเวลาเล่นอีกแค่ปีหรือสองปี เพราะนั่นคือเรื่องปกติที่ผู้เล่นบางคนจะเริ่มผลงานดร็อปลง” เคอร์กล่าว “ผมคิดถึง สตีฟ แนช เมื่อนึกถึง สเต๊ฟ ผมเคยเห็น แนช เล่นกับ ฟีนิกซ์ ซันส์ ในระดับที่สุดยอดจนกระทั่งอายุ 40 (จริงๆคือ 38 ปี) เช่นเดียวกับสิ่งที่ จอห์น สต๊อกตัน ทำในยูท่าห์ คุณกำลังพูดถึงนักกีฬาที่มีความมุ่งมั่นอย่างมากในงานฝีมือ ร่างกาย การปรับสภาพทุกแง่มุมของวันของ เคอร์รี่ เข้าทุ่มเทให้กับการอยู่ในจุดสูงสุดของเกมให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“คุณกำลังพูดถึงนักกีฬาที่เก่งที่สุดในโลก … อาจไม่ใช่เพราะว่าคุณกระโดดได้สูง หรือ เร็วแค่ไหน นั่นมันเป็นวิธีพิจารณาแบบดั้งเดิมที่ใช้กัน แต่เมื่อคุณพูดถึงประสาทสัมผัส และการทรงตัว รวมถึงความแข็งแกร่งของแกนกลางลำตัว สเต๊ฟ เป็นนักกีฬาที่เก่งที่สุดคนนึงของโลก ทุกเรื่องสำคัญทั้งนั้น ความสามารถในการรักษาระดับการให้เล่นอยู่ในระดับสูงเสมอไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เขามีทั้งพรสวรรค์และมีความมุ่งมั่น ผมหวังว่าเขาจะมีปีที่ยอดเยี่ยมกว่านี้อีกมาก”
พิสูจน์ด้วยผลงานรอบชิงล่าสุด
ฤดูกาลที่ผ่านมา เคอร์รี่ อาจจะดูดรอปลงไปบ้างในเรื่องผลงานการทำคะแนน และ ความแม่นยำในการชู้ต เขาทำเฉลี่ย 25.5 แต้ม ชู้ตฟิลด์โกลลง 44% ระยะ 3 คะแนนลง 38% และลูกโทษลง 92% เมื่อเทียบกับตลอดช่วง 12 ปีก่อนหน้านับตั้งแต่เข้าลีก เขายิงลงระดับ 48% และ 43% และ 91%
เลยเป็นที่มาของการตั้งคำถามว่าเขาเริ่มจะเข้าสู่่ช่วงขาลงหรือยัง แต่ผลงานในรอบไฟนอล น่าจะเป็นตัวตอบแทนได้อย่างดี เพราะเขาทำ 31.2 แต้ม ชู้ตระดับ 48% สามคะแนนยังวางใจได้เหมือนเดิม 44% ส่วนลูกโทษอาจจะร่วงไปแต่ก็ยังอยู่ในระดับที่ดี 86% พร้อมกับการคว้าเอ็มวีพีรอบชิงสมัยแรกได้สำเร็จ
ระบบที่สร้างเพื่อรักษาสภาพร่างกาย
เชื่อว่า เคอร์ จะมีวิธีการหมุนเวียนผู้เล่นได้ดีพอที่จะทำให้ เคอร์รี่ ยังอยู่ในวงการและสร้างผลงานในลีกไปได้อีกอย่างน้อย 2-3 ปี เพราะองค์ประกอบของวอริเออร์ส เป็นทีมที่เน้นการบริหารจัดการเวลาลงสนามของผู้เล่นได้ดี ไม่ดันทุรังส่งลงเล่นในสภาพร่างกายกรอบเกินไป (ถ้าไม่คอขาดบาดตาย เช่น ผู้เล่นเจ็บเยอะ หรือ เกมรอบสำคัญอย่างในเพลย์ออฟ) พวกเขามีดาวรุ่งที่พัฒนาขึ้นมาอย่างต่อเนื่องซึ่งพร้อมที่จะก้าวขึ้นมาแบ่งเวลาลงเล่นกับผู้เล่นตัวหลักได้
นอกจากนั้นด้วยระบบการเล่นที่ช่วยให้ผู้เล่นถนอมร่างกาย โดยเฉพาะ เคอร์รี่ ที่อาจปรับไปเล่นการออฟบอลมากขึ้น (ซึ่งปกติก็มากอยู่แล้ว) หลีกเลี่ยงการไดรฟ์ที่ต้องใช้ร่างกายและเสี่ยงต่ออาการบาดเจ็บในจังหวะปะทะกับตัวป้องกัน
แม้ว่า เคอร์รี่ อาจไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแกร่งเหมือนกับเลบรอน เจมส์ แต่ด้วยทักษะและอาวุธที่เขามีติดตัว ทำให้เส้นทางในเอ็นบีเอของเขายังยืดอายุไปได้อีกหลายปี เหมือนอย่างที่ช่วงเวลาหนึ่ง เรย์ อัลเล่น มารับบทบาทการเป็นตัวส่องไกล ให้กับ ไมอามี่ ฮีต ชุดคว้าแชมป์เมื่อปี 2013 แน่นอนว่าทีมชุดแห่งอนาคตที่จะป้อนบอลให้กับ เคอร์รี่ กลายเป็นตัวยิงล้วนๆ ไม่มีการลุยมาผสม อาจจะต้องมีองค์ประกอบผู้เล่นที่สามารถเป็นทั้งเพลย์เมกเกอร์ และ ตัวคะแนนหลักของทีมได้ด้วย
ปัญหาในอนาคตตรงนี้อาจจะวัดกันที่การบริหารจัดการเพดานค่าจ้างของทีม แต่เชื่อว่าคุณภาพและชื่อที่ขายได้ของ เคอร์รี่ จะทำให้เขาไม่หายหน้าหายตาจากลีกไปในเร็ววันอย่างแน่นอน
