คืนนั้น ชาร์ลส์ “ชัค” บาร์คลีย์ นั่งบนโต๊ะในห้องของทีมเยือน เข่าซ้ายถูกห่อด้วยน้ำแข็ง เขาโทรศัพท์หาภรรยาแล้วก็ร้องไห้ออกมา
“มันจบแล้วเธอ” ชาร์ลส์กล่าว
เหตุการณ์นี่เกิดขึ้นที่ฟิลาเดเฟีย ในวันที่ 8 ธันวาคม 1999
บาร์คลีย์วัย 36 ปี เขาอยู่กับฮุสตัน รอคเกตส์มา 4 ฤดูกาล ได้ประกาศไว้ว่า เกมที่ฟิลาเดเฟียจะเป็นเกมแห่งการเฉลิมฉลองชีวิตการเล่นบาสเกตบอล ทางฟิลาเดเฟีย เซเวนตี้ซิกเซอร์สได้เชิญคุณแม่ชาร์ซีย์ เกล็นน์ และคุณยายจอห์นนี่ มิคเกนส์จากลีดส์ รัฐแอละบามา บ้านเกิดของบาร์คลีย์มาเป็นแขกพิเศษในเกมนี้ด้วย
วิดีโอบนสนามเฟิร์ส ยูเนียน เซนเตอร์ ฉายภาพเด็กชายชาร์ลส์กำลังสนุกสนานกับการเล่นบาสเกตบอลกับการลงสนามให้ซิกเซอร์ส
เกมผ่านไป 10 นาที 51 วินาที ไทโรน ฮิลล์ ยืนอยู่ห่างจากห่วง 3 ฟุตกำลังจะชู้ต โดยมีบาร์คลีย์กระโดดป้องกัน
หลายคนคิดว่า ด้วยการเล่นเอ็นบีเอมามากกว่าพันนัด กระโดดมาแล้วเกินหมื่นครั้ง และแล้วครั้งนี้ก็ไม่พลาดเหมือนที่ผ่าน ๆ มา
แต่ไม่ใช่ครั้งนี้ เขาล้มลง มือกุมเข่า เหมือนบริเวณเส้นเอ็นบริเวณสะบ้าฉีก เขาขอความช่วยเหลือจากตัวสำรองของรอคเกตส์ ถอดฟันยางก่อนออกจากสนาม
จังหวะต่อจากนั้น ฮิลล์ชู้ต 3 ฟุตพลาด แต่ยังซ้ำเข้าไป และเป็นซิกเซอร์สที่ชนะไป 83-73
“ใจของบาร์คลีย์ใหญ่กว่าร่างของเขาอีก” บิล วอลตัน เขียนถึงเหตุการณ์นี้ผ่าน The Sporting News
“พระเจ้าไม่น่าทำเรื่องผิดพลาด” คุณยายมิคเกนส์กล่าวหลังเกมส์
“สงสัยว่าพระเจ้าอยากให้ผมเลิกเล่นที่จุดเริ่มต้น” บาร์คลีย์คงคิดเช่นนั้น
บาร์คลีย์ผ่าตัดหลังจากเกมนั้น ก่อนกลับมาเล่นเกมสุดท้ายในเกมพบกับแวนคูเวอร์ กริซลีส์ ในวันที่ 19 เมษายน 2000
“ผมรู้ว่าจบแล้วตั้งแต่จังหวะนั้น จบแต่ครั้งแรกเลย” บาร์คลีย์ขยายความถึงเหตุการณ์นั้น
"กระดูกสะบ้ามันนูนขึ้นมา ผมรู้เลยว่า สนุกแน่ๆ จบแน่ๆ”
The Sporting News บรรยายอาการบาดเจ็บของบาร์คลีย์ ที่มีทั้งคำขอบคุณ, ความเห็นอกเห็นใจ, การประชดประชัน และตลกขบขันในแบบของชัค
วอลตันได้พูดถึงเหตุการณ์เลิกเล่นของบาร์คลีย์อย่างหวานอมขมกลืนไว้ดังนี้
“คารีม อับดุล จาบาร์กับจูเลียส เออร์วิ่ง อำลาวงการบาสเกตบอลด้วยการเข้าชิงและคว้าแชมป์ ขณะที่บิลล์ รัสเซลล์เลิกเล่นด้วยแชมป์ 11 สมัย ทุกคนต่างมีวิธีการอำลาสนามที่แตกต่างกันไป อาการบาดเจ็บทำให้บาร์คลีย์ไม่สามารถลงสนามได้เต็มฤดูกาล เป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก”
หลังจากเลิกเล่น บาร์คลีย์กลายเป็นนักวิเคราะห์ที่คอยสร้างความสนุกสนานให้กับวงการบาสเกตบอล
“เขาไม่เคยทุบกระจกหรือถ่มน้ำลายใส่แฟนๆ เขามีมุกประชดประชัน, ปัญหาเชาว์ และมุกไร้สาระที่คอยสร้างความปั่นป่วนให้กับนักข่าว ไม่รู้ว่าคำพูดของเขามาจากความไม่รู้หรือความเป็นอัจฉริยะกันแน่” เดฟ คินเดรด ผู้สื่อข่าวกีฬาพูดถึงการทำงานของบาร์คลีย์
เดฟ ดาเลสซานโดร ผู้สื่อข่าว The Sporting News กล่าวว่า ช่วงหนึ่งของฤดูกาล 1999-2000 ที่ไม่มีบาร์คลีย์ถือเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่
“คาร์ล มาโลน คือสุดยอดพาวเวอร์ พาวเวิร์ดที่ผมได้เห็น แต่ผมไม่เคยเห็นฟอร์มของสุดยอดอีกคนอย่างเมาริซ สโตกส์ แต่บาร์คลีย์คือที่สุด เขาสูง 6 ฟุต 4 นิ้วและทำได้ทุกอย่าง”
“ด้วยลักษณะร่างกายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ผมประทับใจการพูดของเขา ถึงแม้ไม่ชอบวิธีของเขา เขาเป็นคนทำลายความน่าเชื่อถือ คอยสร้างความปวดหัวให้กับเดวิด สเติร์น (ประธาน NBA) เขาเล่นแบบไม่เซฟใคร แต่ไม่ทำอันตรายใคร เว้นแต่คุณยั่วเขาจนต้องโยนออกหน้าต่าง”
“ผมโคตรคิดถึงเขาเลย”
บ๊อบ ฮิลล์ เป็นที่ปรึกษาคอนเทนท์อาวุโสที่ทำงานกับ The Sporting News มานานกว่า 25 ปี
