การที่ผู้จัดการทีมคนหนึ่งจะได้โอกาสในการคุมทีมใหญ่ คุณต้องพิสูจน์ตัวเองมามากพอในระดับหนึ่ง จนทีมที่มีศักยภาพอยู่ในระดับท็อปถึงกล้าที่จะจ้างคุณไปคุมทีม หากคุณไม่ใช่ยอดฝีมือที่มาถูกที่ถูกเวลาเหมือนอย่าง เป๊ป กวาร์ดิโอล่า กับบาร์เซโลน่า หรือ ซีเนดีน ซีดาน กับเรอัล มาดริด ก็เป็นเรื่องยากที่คุณจะได้คุมสโมสรฟุตบอลยักษ์ใหญ่ของโลก
แต่ดูเหมือนว่าในปัจจุบันจะเป็นเทรนด์ของเหล่าทีมใหญ่หลายทีม เปลี่ยนความคิดเหล่านั้น และลองให้โอกาสผู้จัดการทีมหนุ่มไฟแรงได้ลองจับงานใหญ่ดู แม้ว่าจะไม่ได้มีประสบการณ์ในการคุมทีมในระดับสูงมากมายขนาดนั้นก็ตาม
ทั้ง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เลือก เอริค เทน ฮาก จากอาหยักซ์ อัมส์เตอร์ดัมส์ มาคุมทีมทั้งที่พวกเขามีตัวเลือกที่เซฟกว่า อย่าง เมาริซิโอ โปเช็ตติโน่ ที่เคยมีประสบการณ์ในพรีเมียร์ลีกในการคุม ท็อตแน่ม ฮ็อทสเปอร์ และคุมทีมใหญ่อย่าง ปารีส แซงต์ แชร์กแมง
ขณะที่เชลซีก็ไปเลือกแกรห์ม พอตเตอร์ จากไบรท์ตันมาคุมทีม แทนที่โธมัส ทูเคิ่ล ทั้งที่พอตเตอร์ไม่เคยทำทีมไบร์ทตันได้จบเกินอันดับ 9 ของพรีเมียร์ลีก
นี่คือภาพที่สะท้อนความผิดแปลกไปจากกรอบความคิดเดิมโดยสิ้นเชิง แน่นอนว่าต้องมีเหตุผลอยู่ในนั้น กับการที่ทีมใหญ่เหล่านี้เลือกเสี่ยงกับผู้จัดการทีมซึ่งยังไม่ได้ลองงานกับทีมระดับสูง ให้มาลองจับงานใหญ่ดูบ้าง
หนึ่งในเหตุผลสำคัญคือแนวทางการทำทีมที่ชัดเจนของผู้จัดการทีมเหล่านี้ ที่ทีมใหญ่ลองเสี่ยงในการให้โอกาสครั้งนี้ดู
ยกตัวอย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด พวกเขาเปลี่ยนแนวคิดในหลายเรื่อง รวมถึงการเลือกผู้จัดการทีมหลังล้มเหลวตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา เพราะไม่เคยหาโค้ชที่มีแนวทางการทำทีมที่ชัดเจน และต่อเนื่องเลยแม้แต่ครั้งเดียว นับตั้งแต่หมดยุค เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน
แมนฯ ยูไนเต็ด ตัดสินใจเลือกเอริค เทน ฮาก แม้ว่าเขาจะไม่เคยคุมทีมใหญ่ในยุโรปมาก่อน เพราะแนวทางการทำทีมของ เทน ฮาก มี DNA ฟุตบอลเกมบุกที่ชัดเจนจากเท้าสู่เท้า การเคลื่อนที่ไม่มีหยุดของผู้เล่น ซึ่งถือเป็นโครงสร้างตามที่ทีมใหญ่ในฟุตบอลสมัยใหม่เขาทำกัน
เมื่อมีแนวทางการทำทีม การเล่นฟุตบอลที่ชัดเจน หลายอย่างที่ตามมามันก็ดูจะง่ายขึ้น ทั้งการซื้อ, ขาย และต่อสัญญานักเตะ ทิศทางการตัดสินใจในการทำอะไรต่าง ๆ ก็ดูจะเป็นไปในทางเดียวกัน
แม้การตั้งเทน ฮาก จะเป็นความเสี่ยงมาก ๆ เพราะไม่มีผลงานอะไรมาการันตี แต่การมีแผนงานที่ดี และความตั้งใจของโค้ชรุ่นใหม่ไฟแรงที่พร้อมจะยึดปรัชญาตัวเอง โดยไม่สนว่าผลงานจะดีหรือไม่
เช่นเดียวกันกับ แกรห์ม พ็อตเตอร์ ซึ่งงานนี้เชลซียอมเสี่ยงกว่าแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ด้วยซ้ำ เพราะผลงานที่ดีที่สุดใน 5 ลีกใหญ่ของยุโรปในชีวิตของเขาคือไบรท์ตัน ซึ่งไม่เคยไปบอลยุโรปด้วย
แต่ข้อดีของพ็อตเตอร์ ก็เหมือนเทน ฮาก เข้ามีแนวทางการทำทีมที่ชัดเจน และไม่เคยทรยศในวิธีการของเขา พ็อตเตอร์ชอบสร้างทีมขึ้นมาเป็นลำดับขั้นตอนชัดเจน เราจะเห็นจากผลงานของไบร์ทตันที่บอกได้เลยว่ามันมีการพัฒนาขึ้นทุกปี แม้จะมีทรัพยาการที่จำกัดมากในฐานะทีมที่มีคุณภาพนักเตะอยู่ระดับครึ่งล่างของตาราง
อีกเรื่องคือการทำทีมระยะยาว คงเป็นสาเหตุที่ผู้จัดการทีมหนุ่มไฟแรงได้มาจับงานตรงนี้ รวมทั้งเทน ฮาก, พ็อตเตอร์ รวมไปถึง เอ็ดดี้ ฮาว กับนิวคาสเซิ่ลในยุคเศรษฐีใหม่
นิวคาสเซิลเลือกให้โอกาสฮาวมาทำทีม ทั้งที่มีโอกาสจ้าง อูไน เอเมรี่ ผู้จัดการทีมดีกรีแชมป์ยูโรป้า ลีก 4 สมัย แต่ทางผู้บริหารของนิวคาสเซิลกลับเลือกโค้ชที่เคยทำแต่ทีมหนีตกชั้น อย่าง เอ็ดดี้ ฮาว เพราะชอบแผนการทำทีมของเขาในระยะยาว ซึ่งไม่จำเป็นต้องพึ่งเงินทุนก้อนโตของสโมสรเพียงอย่างเดียว
แน่นอนมันคือการเดิมพันของสโมสรเหล่านี้ แต่หากประสบผลสำเร็จคือคุณได้ผู้จัดการทีมฝีมือดี มีปรัชญาฟุตบอลที่ชัดเจน แถมพร้อมอยู่ทำทีมในระยะยาว ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกสโมสรฟุตบอลต้องการ
แต่ก็ต้องไม่ลืมว่า การลองให้โอกาสโค้ชที่ไม่ได้พิสูจน์ตัวเองมากนัก ความผิดพลาด หรือความล้มเหลวก็พร้อมเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ดังนั้นทุกสโมสรก็ต้องยอมรับความเสี่ยงตรงนี้ให้ดี และมารอดูบทสรุปว่าความเสี่ยงที่เลือกไปคุ้มค่าหรือไม่
